Betekenisvol leven, in gesprek met Maurice Beijk!

Het is zover, 9 juli 15.00! Ik mag Maurice Beijk interviewen bij de iconische nieuwbouw van TWW, NEGAM en Dusseldorp Infra, Sloop en Milieutechniek in Borne. Dit zijn een paar van de vijftien zelfstandig opererende bedrijven binnen de (infra)bouwbranche die met elkaar samenwerken onder ReintenInfra.

Maurice werkt als Rentmeester 2050 bij ReintenInfra en zijn motto is ‘groen is doen’. Hij is zeer ondernemend, heeft een eigen website en vele volgers op social media. Voor mij is hij het Nederlandse boegbeeld van duurzaamheid.

Hij begon als luis in de pels van gemeente Hengelo. Inmiddels werkt hij met ReintenInfra aan het herinrichten van het marktplein in Hengelo. Ik ben benieuwd naar wat hem drijft en hoe hij zoveel bedrijven motiveert en helpt met verduurzamen.

Op weg naar de nieuwbouw van ReintenInfra in Borne

Voor ik in Enschede op de fiets stap, schiet mij nog een zin te binnen: ‘Achter elke sterke man staat een sterke vrouw’. Ik schrijf het maar even op.

Google Maps loodst mij door het landschap. In Hengelo, waar Maurice woont, ben ik even in verwarring. De weg van Google Maps is een soort zandweg geworden. Ik vraag aan een man met roodgloeiend gezicht en glimmende oranje helm, waar ik heen moet om in Borne te komen. Terwijl zweetdruppels langs zijn gezicht lopen, vertelt hij mij dat ik gewoon over de weg mag fietsen.

Uiteindelijk is het dan zover, ik kom in Borne aan, met inmiddels een warm bonkend hoofd. Met veiligheidsschoenen, zoals geadviseerd. Hesje en helm waren wel aanwezig, liet Maurice mij via de mail weten. Als Maurice met een vrolijke lach de deur opendoet en mij vraagt wat ik wil drinken, zeg ik zoiets als ‘water, veel water’.

Wat is precies jouw rol bij ReintenInfra?

Als we op kantoor zitten, krijg ik snel water. Op tafel staat ook nog een geruststellende karaf met nog veel meer verleidelijk water. Het is mij niet helemaal helder wat Maurice doet en hoe hij werkt, dus ik vraag hem naar de invulling van zijn functie. Maurice: ‘Ik werk eigenlijk als een soort ondernemer, maar dan in loondienst voor ReintenInfra. Die werkvorm vind ik fijn. Zij zorgen ervoor dat ik salaris krijg. Voor de rest, heb ik heel veel vrijheid.’

Maurice is een Art & Design-architect met een liefde voor duurzaam en zelfvoorzienend bouwen. Maurice: ‘Ik praat over volhoudbaarheid* en breng creatieve samenwerkingen tot stand tussen ondernemers met onderwijs, omgeving, onderzoek en overheid. Daarbij houd ik onbezoldigd lezingen op scholen over creatief denken en duurzaam bouwen/ontwerpen. Voor de commerciële presentaties vraag ik wel een bijdrage, dit bedrag komt ten goed van kwetsbaren in de maatschappij.

*Maurice zegt liever volhoudbaarheid in plaats van duurzaamheid.

Het is inmiddels tijd voor mijn volgende vraag. Ik merk dat ik het lastig vind om een goede vraag te stellen over twijfels over de duurzame koers. Een beetje omslachtig probeer ik uit te zoeken hoe hij daar tegenaan kijkt.

Rentmeester, gaan we het redden met de energie van de zon en de wind?

Maurice: ‘Als we alle warmte van de zon zouden kunnen omzetten dan is er meer dan genoeg warmte voor de hele wereld. Dat overtreft de voorraden van eindige energiebronnen als gas. Er zijn nu ook windmolens die zonder subsidie draaien en die leveren meer energie op dan ze kosten.’

Ik: ‘Elektrisch rijden is de toekomst?’ Maurice: ‘Voor mij was elektrisch rijden voorwaarde om bij ReintenInfra te gaan werken. Elektrisch rijden is natuurlijk niet per definitie duurzaam. Als je vervolgens de auto oplaadt met grijze stroom helpt het niet.’

Hoe kom je bij ReintenInfra aan zoveel ‘afval’ om te bouwen?

Maurice vertelt met trots en vreugde in zijn stem dat het gebouw van ReintenInfra in Borne, waar wij vanaf het kantoor op uit kijken, voor 80% bestaat uit ‘afval’. ‘Hoe kom je aan al dat ‘afval?’ vraag ik. Maurice: ‘Nou dat is vrij eenvoudig, ik ga met een lijstje naar Dusseldorp Sloop.’

‘De sloop, dat is voor mij een soort snoepwinkel’, zegt hij glunderend. ‘Als ze mijn lijstje hebben, dan kijken zij wat er is. In de bouw heet dat oogsten.’

‘Het is dan niet altijd een honderd procent fit. Dat wil zeggen dat de tweedehands dakpannen dan bijvoorbeeld niet allemaal die oranje kleur hebben, zoals in het plan stond. Dan is het wel fijn dat een gemeente flexibel is. Gelukkig ziet gemeente Borne het belang van flexibiliteit. Daar zijn wij heel erg blij mee.’

Hengelo, van procedures volgen naar aanbesteding winnen!

Vragen hoef ik niet zoveel, Maurice praat honderduit. Niet alleen het contact met de gemeente Borne komt aan bod. Ook het contact met gemeente Hengelo komt op tafel.

Maurice vertelt enthousiast over Hengelo: ‘Toen mijn vrouw en ik daar grond kochten was daar vooralsnog een recreatieve bestemming voor. Wij hebben jarenlang procedures gevolgd, want wij wilden er met onze kinderen Guido en Iris wonen en wel op onze manier. In een duurzaam huis, gemaakt van voornamelijk 2e-hands spullen/afval. Marktplaats was onze bouwhandel.

Toen, meer dan 15 jaar geleden verklaarden ze mij voor gek, want ik wilde ook nog eens compleet gasloos bouwen. Inmiddels weten ze in Hengelo dat ik het serieus meen en ook doorzet.’ Dat het huis er staat is al lang een feit. Ze wonen daar nog steeds.

Maurice: ’Inmiddels heeft ReintenInfra een aanbesteding gewonnen voor gemeente Hengelo. Wij gaan daar met lokale partijen in co-creatie het marktplein herinrichten. Wie had dit kunnen bedenken na zoveel jaar eerst procedures volgen, nu een opdracht uitvoeren voor de gemeente? De gemeente is natuurlijk in de loop van de jaren wel bijgedraaid, ze weten dat ik niet zomaar wat roep. Ik hou vol.’ Heel even is Maurice stil, dan vervolgt hij: ‘Het is mooi om dit te kunnen doen nu!’

Hoe laad jij jezelf weer op?

‘Ik sta altijd aan. Doordeweeks maak ik lange werkdagen, dan kan het maar zo zijn dat ik om 7 uur begin en rond half 10 ’s avonds klaar ben. In het weekend is het tijd voor mijn gezin en vrienden. Wij gaan geregeld met de camper de natuur in. Vroeger was het met een tentje, maar toen de kinderen kwamen werd het een vouwwagen. Vanwege mijn aanleg voor reuma, gaan we tegenwoordig met de camper.’

‘Met een beetje spuug en wat zand, complete huizen bouwen.’

Maurice: ‘Nog steeds hou ik van zoveel mogelijk back to basic in de natuur zijn. De natuur is slim, daar kunnen we veel van leren. Het is toch bijzonder dat termieten bijvoorbeeld met een beetje spuug en wat zand, complete huizen bouwen? Covid-19 leert mij daarbij nog meer de natuur te waarderen. Wij hebben de aarde nodig, niet andersom.’

Waar komt jouw drive vandaan?

‘Mijn vrouw en ik hebben ons verdriet omgezet in iets positiefs. Nog voor wij ons huis in Hengelo gingen bouwen, verloren wij onze dochter Jessa. Na haar dood wilden we alleen nog maar dingen doen, die voor ons van betekenis zijn. Het heeft ons nog dichter bij elkaar gebracht.’

Maurice: ‘Geld is niet mijn drijfveer. Ik zou, denk ik alleen van lezingen geven kunnen leven, als het geld niet naar goede doelen zou gaan. Mijn vrouw (Ingrid) werkt als fysiotherapeut en zij beheert het geld.’

Ik wil het inmiddels bijna zelf zeggen, maar Maurice begint uit zichzelf: ‘Het klopt ook wat ze zeggen: achter elke sterke man staat een sterke vrouw.’

Maurice: ‘Ingrid is ook meegegaan met elk eindgesprek van de ‘sollicitatie’. Toen ik bij Unipro (voor ReintenInfra) werkte en ook hier. Eerlijk gezegd heb ik nooit ergens zelf gesolliciteerd. Ik ben altijd gevraagd.

‘Voor mij is het logisch dat mijn vrouw meegaat met zo’n gesprek. Zij heeft er ook mee te maken.’ ‘Heeft ze een betere intuïtie?’, vraag ik. Maurice: ‘Ik denk sowieso dat vrouwen over het algemeen een sterkere intuïtie hebben. Zij weet vooral goed wat bij mij past en wat niet.’

Toekomst

‘En wat brengt de toekomst?’, vraag ik hem. Maurice: ‘Nou dan kan het maar zo zijn dat ik een ziekenhuis bouw in Botswana.’ Die opmerking komt niet helemaal uit de lucht vallen, zijn dochter is basisarts. Helpen en duurzaamheid is in het gezin met de paplepel ingegoten. Bijzonder dat zijn opmerking zo logisch klinkt na zo’n gesprek en tegelijkertijd blijft het bijzonder.

Ondertussen ben ik allang gestopt met schrijven. Mijn hoofd neemt niks meer op, de hitte die toch nog in mijn hoofd zit, wint. Ik bedank Maurice voor zijn tijd en voor alles wat hij allemaal deelde.

Jammer dat ik nu geen hesje en helm op heb kunnen doen, voor een mooie rondleiding in de iconische nieuwbouw. Misschien krijg ik ooit een nieuwe kans. Als Maurice dan niet ondertussen al in Botswana is…

Meer interviews lezen? Lees dan bijvoorbeeld het interview over o.a. Fietsen voor mijn eten

Blogartikelen op de mail over inspirerend ondernemen!
Alleen wanneer er nieuws van 011Online is over inspirerend ondernemen!
Door op de knop te drukken ga je ermee akkoord, dat ik met zorg jouw gegevens verwerk. Vind je de 011Online mail toch niet leuk? Uitschrijven is simpel.